Het wordt van langsom moeilijker om televisie interviews “tussen de lijnen” te lezen, al was het maar omdat journalisten en hun ondervraagden, alles doen om de ruimte tussen de lijnen met een hele hoop ruis te vullen – moderne communicatietechnieken heet dat, ook wel “spin” genoemd.
Neem nu TerZake vanavond. Op de muziek van “Krijgen de werknemers van Brink’s bij een overname werkzekerheid?”, pleegden Cools en Zinner een fluwelen dans die alle waarheden, niettegenstaande ze mekaar uitsloten, intact liet.
Voor de gewillige luisteraar was de conclusie van Cools immers een omfloerste versie van wat de eerder ten tonele gevoerde vakbondsman wou: de werknemers kunnen wellicht aan de slag bijven zonder veel verandering, indien er een overnemer wordt gevonden.
Voor de aandachtige luisteraar heeft Zinner minstens drie maal, telkens ietwat anders geformuleerd, herhaald dat de overname NA een faillissement zou gebeuren en dat de werknemers zouden schadeloos gesteld worden voor de verandering van hun statuut in de nieuwe onderneming.
Het moge duidelijk zijn: wat voor de vorige Brink’s directie onmogelijk was, is ook voor de nieuwe onmogelijk. Wat de nieuwe directie wél kan voor mekaar krijgen is dat, onder één of andere vorm, een “kas van de gemeenschap” aan de werknemers van Brink’s de afscheidspremies voor bedienden zal betalen, en dat ze daarna opnieuw aan de slag kunnen in een nieuwe ondernemeing … met een nieuw, ander statuut en contract.
Brinkmanship!
