De VRT selecteert personeel op afkomst en geaardheid, niet langer op inhoud. Dat had de directie, wellicht na diepgaande analyse en wijs beraad, op een grijze novemberdag beslist.

De VRT is inderdaad tot het besluit gekomen dat er nogal wat onevenwichten te vinden waren in haar programmatie. Neen, niet qua kwissen, variété, nieuws, soaps, etcetera. Het ging deze keer over welke soort van mensen er in “meespeelden”. Waar ze ook keken, ze ontwaarden overal te veel exemplaren van het “standaard blank autochtoon mannelijk” type, met andere woorden: te weinig variatie om goed te zijn. Als gevolg daarvan besloten ze om eigenhandig (en op het eerste zicht nogal lukraak) wat quota te bepalen.

Kristien Hemmerechts, ridder op elk paard waarvan ze vindt dat het in de verste verte zou kunnen gelbruikt worden tegen anti-racisme of voor rabiaat feminisme, deed haar duit in het zakje. Ze brak zelf een lans op de VRT-blog om uit te leggen hoe schitterend ze de quota’s voor allerlei “onder- vertegenwoordigde minoriteiten” wel vond!

Waarom blijven mensen – vooral dan al diegenen die toegang hebben tot de bazuinen van de media – geloven dat (vooral) stomme regeltjes samenlevingsproblemen oplossen of integratie op de arbeidsvloer verbeteren?

Ik zou het echt niet weten. Echter, indien we toch naar regeltjes moeten, dan voeg ik er graag twee aan toe:

1) Kunnen we er voor zorgen dat er in de media, en in het bijzonder bij de vrt, 80% gewone heterosexuelen op het scherm komen, 6% celibatairen, 6% bi-, tri- of tetrasexuelen en 8% homosexuelen? Op die manier krijgen we daar dan ook wat meer evenwicht!

2) Wordt het niet hoog tijd dat we in de politiek het aantal juristen aan banden leggen? En er ook naar streven om wat meer ingenieurs, dokters en economisten op verkiesbare plaatsen krijgen? Op die manier kunnen we dan kieslijsten krijgen met multi-dimensionele ritsen … Dat zou pas schitterend doeltreffend zijn en, binnen het post-modernistische maatschappelijk denken, ook absoluut rechtvaardig.

Ik verkneukel me nu reeds aan de volgende “Grote Verkiezingsshow”: een qua geaardheid uitgebalanceerde mix van journalisten en andere VRT medewerkers, oog in oog met een bonte, samenlevings-gespiegelde mengeling van politici – om nu al vingers van af te likken, ongeacht de uitwendige kenmerken (van die vingers)!