inter lineas

Hello there!?

Nice to be back again, even though typing without a purpose.

Learning?

De kogel is door de kerk: Johnny Thijs stapt op bij de post. Een abrupte halvering van zijn loon, eenzijdig door de pseudowerkgever opgelegd uit populistisch geïnspireerd eigenbelang, zag de veteraan van de post niet zitten. Hij hield de eer aan zichzelf. Over de moraliteit van hoge lonen op zich wil ik het hier niet hebben, wel echter over maten en gewichten.

Het vertrek van Thijs was een uitgelezen gelegenheid van de politieke bazen om wat nieuws te spinnen. Juist daarom komt de Minister voor Overheidsbedrijven – zou hij ook al de gewestelijke intercommunales
beheren? – één en ander toelichten op tv. Eerlijk gezegd, kon ik geen
gezicht plakken op “Labille”. Een vijftiental seconden in het interview was het duidelijk dat de voorname heer zich ook zeer voornaam uitdoste, en daarmee is niks verkeerd; meestal ondersteunt het plunje de boodschap, zeker als het armtierig of rijkelijk is.

Wat me echter heel vreemd voorkwam was dat hij in zijn “reactie” uitlegde dat Thijs blijkbaar niet begreep dat vele mensen met duizend of vijftienhonderd euro per maand moesten rondkomen. Als een laaggeplaatste vakbondsman zoiets vertelt kan ik daar best inkomen, want hij staat zelf ook niet heel ver van dat maandelijks bedrag. Als een politicus die eruit ziet alsof hij net van een luxejacht van Dolce & Gabana is gestapt, die taal gebruikt dan..…wel, dan vraag ik me af of mijn eerste indrukken over zijn financiële mogelijkheden juist zijn.

En zie, daags voor Kerstmis publiceert De Morgen dat de heer Labille zelf binnen de PS de rol speelt van “de man op de achtergrond”, zoals Koen Geens voor de CD&V. In zijn tijd àchter de schermen was hij tevens de man die zowel de Waalse Socialistische Mutualiteit leidde, tegelijk met FOREM (de Waalse FIT) en … 44 andere, gecumuleerde bestuurdersmandaten. Zou de staatssecretaris ons kunnen vertellen hoeveel geld hij jaarlijks opstreek terwijl hij deze functies uitoefende en, tegelijk, hoe hij elk van die taken op voldoende wijze kon invullen? Op die manier krijgen we een duidelijker beeld van “maten en gewichten”. Misschien heeft hij die bovennatuurlijke gave van efficiëntie meegekregen gedurende zijn “opleiding” bij het alombekende revisie en accountancykantoor van Papa Michel Daerden.

De machinaties voor individueel en collectief geldgewin in onze partij-politieke symbool-democratie verrassen ons niet meer. Het merkwaardige aan dit verhaal is dat een man die zelf groot geld heeft “verdiend”, Thijs en de burgers van dit land er, met zware stem en strenge blik, gaat aan herinneren dat er ook nog mensen zijn die slechts duizend euro verdienen – en! – dat hij, de minsiter van de PS, voor hen opkomt! Cynisme ten top gedreven!

In dit land vragen vele mensen zich nog steeds af of ze straks voor de N-VA moeten stemmen. Immers, wat is, naast het confederalisme, het programma van die partij? Met tegenstanders zoals de PS (en net vandaag ook met ruggesteun van Bruno Tobback, SP-a), hoeft de N-VA niet te vrezen. De ostentatieve boodschap van de machtspartijen “doe wat ik predik, doe niet wat ik doe” is voldoende voedingsbodem om de N-VA in Vlaanderen ver boven politieke (ge)modder te tillen, en te houden. Het komt allemaal “degelijk bestuur” niet ten goede.

Grimbergen, 26 december 2013

Als we Martine Tanghe, VRT nieuws, moeten geloven dan is Kerstmis een heidens en, och ja, ook christelijk feest… dat nu ook in het Verre Oosten wordt gevierd! Potsierlijk toch, Kerstmis een heidense feest: er zijn geen grenzen meer aan de dagelijkse disinformatie.

Als God bestaat is die uitspraak godslastering van de VRT, die dit soort van misleidende kul op het scherm brengt, en als God niet bestaat is het doodgewone volksverlakkerij: geen enkele bron verwijst naast Kerstmis als een heidens feest!!

Dat de moderne heidenen (wellicht voornamelijk tomeloze hedonisten) ondertussen ook Kerstmis hebben geadopteerd om mee te feesten, is een zeer recent gegeven. Dat de opzettelijke misleiding van de VRT, en Westerse nieuwsmedia in het algemeen, ten aanzien van het Christendom (en zijn traditionale waarden en ethiek) tot de norm in nieuws “broadcasting” is verheven, ook dat staat inmiddels buiten kijf…! Orwell had nooit kunnen denken dat “de vrije media” niet de ontmaskeraars, doch eerder de handlangers en makers (!), van de “Newspeak” zouden worden….

Wordt het geen tijd dat onze “nationale omroepen” terug enkel nieuws verstrekken in plaats van feiten en gebeurtenissen te interpreteren en manipuleren?

Grimbergen, 24 december 2013,

Als het van de Waalse PS (en van het mangement van Electrawinds, sic) afhangt, dan wordt het Vlaamse groenstroombedrijf gered door … Tecteo, die Waalse intercommunale die zijn CEO, ook zittend burgemeester van Ans, evenveel betaalt als Belgacom aan de opvolger van Bellens. En, als toemaatje, vindt de sp-a dat voorstel, op het eerste zicht, evenmin hemeltergend; allen één grote familie en allemaal ten dienste van de gewone man.

Vandaag lezen we in de kranten dat het Rekenhof de Waalse schuld tweemaal hoger inschat dan het Gewest zelf aangeeft. Daarenboven wordt door de hofrekenaars in onbedekte termen gesteld dat de boekhouding van dit Gewest “niet voldoet aan de principes van regelmatigheid, eerlijkheid en getrouw beeld”. Moet er nog meer wind zijn?

Als Belgische belastingbetaler, uiteraard braaf solidair met eigen landgenoten en, als rijke Europese burger, in een solidair corset geduwd met continentgenoten, kan u zich terecht afvragen hoe u en uw kinderen – de burgers van ons klein land – dit alles in de komende decennia aan… de banken (natuurlijk) zullen terugbetalen! Onze gemeenschappelijke privéspaarpot van 290 miljard zal ongetwijfeld goed van pas komen.

Het is duidelijk dat onze Belgische democratie op volle toeren draait en dat de financiële machinatie er, zonder zichtbare moeite, gelijke tred mee houdt.

Grimbergen, 20 december 2013

De Ministers van Financiën van de EU lidstaten hebben, eindelijk, een akkoord bereikt over hoe de banken in de toekomst (indien
nodig) gered moeten worden: door de investeerders!

Het lijkt erop alsof ze op die manier een mijlpaal
hebben bereikt, ten minste zo stelt ook onze onafhankelijke pers het voor.
Victorie! Ook al moeten we nog tien jaar wachten alvorens de investeerders een
voldoende grote pot zullen opzij gezet hebben om iet of wat bescherming te
kunnen bieden.

Maar wacht eens: waren, en zijn banken geen private
ondernemingen? Zegt het wetboek niet dat investeerders verantwoordelijk zijn
voor het redden van hun vennootschap, of voor het verliezen van hun kapitaal? Waarom
moeten ze dan een andere regel maken, die hetzelfde inhoudt? En hebben ze ervoor gezorgd dat “bon père de famille” aandeelhouders (cfr. Fortis) beschermd worden tegen misleiding in verband met risico?

Ik weet het: de hamvraag is “wie beschermt de
spaarders?” Op het eerste zicht kan dat enkel via een “gegarandeerde spaarpot”.
Dat is, grosso modo, wat de excellenties nu zijn overeengekomen: de banken
moeten uit hun winsten (van de investeerders!) fondsen afdragen om de spaarders
soelaas te bieden bij, God beware ons, nieuwe “accidents de parcours”.

Er zijn natuurlijk andere manieren om ervoor te zorgen
dat de geschiedenis zich, wat dit specifieke accident betreft, niet herhaalt:
men kan de spaarders (tot een bepaald bedrag) preferentiële schuldeisers maken.
Zodoende zouden de activa van een failliete bank eerst en vooral worden
aangesproken (= te gelde gemaakt) om spaartegoeden terug te betalen. Niet
alleen dienen deze activa als buffer maar, en misschien belangrijker: de banken
en financiële instellingen zullen hun onderlinge zaken heel anders gaan
bekijken want bij grote accidenten zullen de zakelijke partijen niet als eerste
worden vergoed! Een ramp als Dexia, zoals wij ze nu kennen, zou daarbij op quasi-natuurlijke wijze uiterst
onwaarschijnlijk worden (en sowieso niet de kleine spaarders treffen). De discussie over spaarbanken en/of zakenbanken wordt zelfs de facto overbodig!

Bijkomend zou de overheid de banken gerechtelijk (hebben)
kunnen vervolgen. Het is toch merkwaardig dat, tot op vandaag, geen enkele hoge piet
van Wall Street voor fouten werd vervolgd. Datzelfde fenomeen stellen we ook
vast in Europa. De genegotieerde boetes die aan grootbanken worden opgelegd
zijn spreekwoordelijke peanuts. (JP Morgan verdient binnen het jaar hun miljardenmonsterboete
met gemak terug en krijgt belastingaftrek voor geleden verliezen, inclusief boetes!!). Niet alleen blijven de bankiers zelf voor hun wandaden buiten
schot, er worden zelfs precedenten geschapen die handig zullen zijn bij het
volgende debacle, gelijkberechtiging weet u!

Dat de EU excellenties na meer dan een jaar aan het
begin staan van een manier om de investeerders te laten opdraaien voor fouten
(en wellicht fraude) van bankiers, lijkt een stap vooruit. Dat de praktisch
bruikbare garantie voor spaarders nog een tiental jaar op zich laat wachten
wordt geminimaliseerd. Inmiddels hebben de overheden hun financiële vrienden
gered met geld van al de kleine belastingbetalers, en de bankiers zelf een hart
onder de riem gestoken met de boodschap dat ze eigenlijk bona fide hebben
gehandeld.

De façade is helemaal gerenoveerd, de haute finance en de politiek
schudden elkaar de hand en lachen in hun vuist, terwijl de “onafhankelijke”
pers ernaar kijkt en de gepaste klokken luidt. En de burger blijft zitten met zijn vraag: “Waarom worden spaargelden geen absoluut preferentiële bankschuld en hoe komt het toch dat geen enkele bankier wordt vervolgd na een biljoenenverlies?”

Grimbergen, 19 december 2013

We have been sure, in the West, that our
view on the world, our systems of government, our philosophy about humanity
are, by far, superior over any attempts by other peoples to figure out what is
good, better or best for the world, or even for their part of the world.

It is natural that the free press is free
to say what they want, even though outright fabrication of news that damages
people or countries should, in my opinion, still be subject to some laws. What
we observe in our daily lives is that, with the continued loss of world
dominance and historic leadership by “The West”, the indigenous media become more and more biased, and
perhaps intentionally misleading when reporting world events.

Lately Ukraine has proved to be a case in
point. For anyone reading or listening to western media outlets, be they
official (state sponsored) or private, it seems as if a large democratic (of
course!) majority in Ukraine wants to seek association with Europe, and not
with the (by their own definition) undemocratic Russia. The reality of course
is different because independent observers and eastern Ukrainians do not
believe that an association with Europe, at this time, is in Ukraine’s
interest.

It is awkward then to see John McCain
promote the “Anschluss” with Europe, as if the hundred thousand campers in Kiev,
some reportedly paid ten Euros per day to stay put, represent the majority of
the Ukrainian people. On the same day, the BBC showed for the very first time reactions
of easterners about the events in the capital. Is McCain aware of their
diverging demands (and thus disingenuous) or is he ignorant (and thus out of
place)? We should not blame him in particular because there is a whole chorus
of politicians and journalists that sing the same song every day.

Innocent and far away though it was, the
Chilean election gave them another opportunity to wave the flag of true democracy.
In fact, on the night before the vote, the Belgian state tv wanted to report
that they were in favour of a Bachelet victory (presumably without having much
knowledge of the issues and programs in the campaigns). As expected, Bachelet
won and the news of her overwhelming majority soon reverberated through the
ether! Apart from “El País”, I found no mention at all in the press of the
abstention rate in the elections. It stood at 59% . The newsrooms in the West
elected to disregard this number, presumably because it is an unwanted
indication about how Chileans regard “their democratic process”. If the same abstention
would be produced at the next vote on a new Constitution in Egypt, the same
media will climb in high trees to vociferously denounce the validity of such a
vote.

And so it goes: our western “system” that
was born, in pain and joy, somewhere at the end of the 18th century,
has by now been deformed, corrupted and massacred by the powers of yesteryear
and today, so that it serves them, and their friends and supporters, to stay on
top and dictate, not withstanding a semblance of plebiscites, how the world
needs to turn so that they, their parties, their businesses and their friends can
benefit the most. And, let us not forget to thank them for (their) free press!

Grimburger, December 17th 2013

Last week France eagerly proposed to take care of another African problem, the CAR, part of their colonial playground where, if puish comes to shove (as it often does), their historical weight, and interests, are still in evidence.

I wondered why, apart from global humanistic and local economic reasons, they would volunteer to intervene. After all, such operations are expensive and France cannot scoop funds out of overflowing state coffers. Of course, there are a lot of “national interests” (primarily commercial in nature) to protect in these former colonies, providing tit-for-tat compensation.

Yesterday it became clear though that France saw its troops, in the style of the Légionnaires mercenary forces, as substantial export earners, when Fabius declared that the cost of the CAR operations should largely be borne by the EU.

What is surprising here is not that the EU (and, presumably, the rest of the world) might contribute to the financing of the intervention, but that France first volunteers for the job, and afterwards demands to be paid for it!

The rules of politicians’ business and the regular business variety are ostensibly quite different.

Grimbergen, December 10, 2013

Freya stelt voor dat, om mogelijke verdachtmaking te vermijden, politici in de toekomst zich zouden onthouden van het besturen van ondernemingen, zeker als die in verband kunnen gebracht worden met overheidsbeslissingen.

Het zou zonde zijn om haar voor deze sinterklaas bedenking een zwarte piet door te
schuiven, maar het blijft verbazen waarom zij, en politici in het algemeen, met
deze gewaardeerde deontologische suggesties in de kranten grote sier willen
maken terwijl ze, in feite, onmiddellijke opportuniteiten hebben om hun
partijgenoten te stimuleren om hic et nunc het geweer van schouder te
veranderen en een ‘sterk signaal’, met andere woorden een sprekend voorbeeld
van anders-DOEN, te produceren.

Ik refereer hier naar Electrawinds.
Neen, niet naar
het verleden van Electrawinds, eerder naar het heden en naar de toekomst. Want
wat stellen we vast? Terwijl Freya op haar preekstoel met haar kruis zwaait, is
het Limburgse bedrijf Nuhma (via haar dochter Bionerga) naar verlijdt (De Tijd van 7 dec) vergevorderd in onderhandelingen met
Electrawinds over de overname van het zogenaamde kroonjuweel van
laatstgenoemde, namelijk de Biostoom divisie.

Laat ons eerst kennismaken met de gezichten (en
breinen) achter de kopers. Nuhma is een intercommunale holding waar, bij de samenstelling werd gestreefd naar een brede coalitie,
die bestaat uit bestuursleden van gans Limburg. De leden zijn: Frieda Brepoels,
Tony Coonen, Thierry de Grunne, Marc Vandeput, Steven Vandeput, Mark Vanleeuw,
Peter Vanvelthoven en André Vautmans. Men moet niet Carl Devos heten om in één
oogopslag vast te stellen dat dit een doodgewoon politiek bedrijf is (zoals er
in België zeer vele zijn), een bedrijf dat sowieso ook aan de Limburgse
gemeenten een mooi dividend wil uitbetalen (waarvan bovengenoemde heren meestal
vooraanstaande bestuurders zijn)

Wat is de dochter Bionerga dan wel?
Gebruik makend van al de grote symboolwoorden (klimaat, kwaliteit, gezondheid,
enz..), is de missie van het bedrijf naar eigen zeggen: als betrouwbare, klantgerichte en maatschappelijk
verantwoorde ondernemer optimaal grondstoffen en energie recupereren uit niet-herbruikbare
afvalstromen. Let wel: de “ondernemer” is in deze
context gewoon een oogverblindend “placebo” voor “overheid”. Wie er in de Raad
van Bestuur zit is ook het bekijken waard: de Grunne Thierry, De Ceulaer
Maarten, Coonen Tony, Nuhma NV vv Kelchtermans Ludo, Brouns Hubert, Cremers
Walter, De Vis Dirk, Pirens Freddy, Truyens Raf, Verheyen Peter, Wouters Luc, Brepoels
Frieda, Vanleeuw Mark, Schetz Marc, Peeters Philip (CEO), Jans Peter (CFO). Hoeveel
ondernemers? Hoeveel experten in bio-energie? Hoeveel politici?

Welnu, is het niet vreemd dat een intercommunale
onderhandelt over deze overname nadat privé bedrijven (o.a. baggeraar Jan De
Nul) afgewezen werden? Waarom zou een intercommunale, die zich bezig houdt met
afvalverwerking voor Limburgse gemeenten, bestuurd door LImburgse politiekers,
plots strategische en/of economische belangen hebben bij het overnemen van Biostoom aan
een hogere prijs dan andere bieders? Is het de rol van een overheidsbedrijf om tot
zulke actie over te gaan? Hoe was deze overname zelfs maar het overwegen waard
in het kader van het lange-termijn plan van een provinciale intercommunale? Wat
anders dan een vriendendienst kan hierin een bepalende rol spelen? Met wiens
geld worden zulke vriendendiensten betaald?

Freya’s oproep is inmiddels grootmoedig overgenomen
door haar partij, wellicht om uit de wind te kunnen staan als het straks rond
Electrawinds toch echt gaat stormen. Schitterend! Kunnen al de bekeerde medestanders
dan, om te beginnen, op een zeer praktische manier uit de doeken doen hoe zij structuren (zoals (bv deze Nuhma/Bionerga) gaan hervormen, of opdoeken? Ach, niet simpel want het betekent een vervanging van quasi het algehele
bestuur en management, waarvan het “ons-helpt-ons” gehalte de volle honderd procent bedraagt.

Dat politici enkele bestuursmandaten uitoefenen als
onderdeel van hun ambt is trouwens niet direct problematisch, misschien zelfs
zeer nuttig. Maar als we in dit land au sérieux willen genomen worden
betreffende het aan banden leggen van de particratie, van de
belangenverstrengeling en, onvermijdelijk, van de corruptie dan kunnen we best
beginnen met de zitpenningen (en andere vormen van verloning) van politieke mandatarissen
de iure tot nul Euro te herleiden: ze worden daarvoor reeds betaald als deel van hun openbare functie. Tegelijk moeten we het oprichten van
overheidsbedrijven zoals Bionerga, die perfect vanuit het privé initiatief
kunnen worden opgestart (eventueel met wat weloverwogen overheidssteun) doodgewoon verbieden,
zoniet verglijden we verder in een verstikkend moeras dat van langsom meer met totalitaire
toestanden, en dito machtsconcentratie, gemeen heeft .

Grimbergen, 7 december 2013