inter lineas

Vandaag werd mijn herstelde schouder door de chirurg goed voor de dienst bevonden. Het had vanmorgen weeral gesneeuwd en dus reed ik reeds om 6u30 richting Bonheiden. De gewestelijke wegen lagen er zielig bij. Vlaanderen is niet echt uitgerust met de machines om efficiënt sneeuw te ruimen! Wij rijden dan (bijna) allemaal wat stiller, en soms .. .schuiven we in de goot.

Na de raadpleging – het daagde wat grijzig, om 8u30 – was de file-ellende pas echt een probleem. Van Bonheiden tot Mechelen stond er één lange rij wagens die tegen 5km per uur opschoven. Men had reeds wat zout gestrooid maar dat was geen afdoende oplossing. Stank alom, walmende uitlaten, en wellicht stinkende koppelingen: het deed me denken aan de economische kost – gezondheid, opwarming, vervuiling, werkverlet, enzovoort.

Groot was mijn verbazing toen er plots aan mijn rechterzijde een moderne “fietspad sneeuwruimer” opdook! In zijn spoor verscheen er voor mij een brede rooie streep, met wat resterende ijsplakken eroverheen geborduurd. Op de ganse weg tot Mechelen heb ik één fietser gezien en een paar voetgangers. En voor vijfhonderd auto’s, duizend mensen die naar hun werk rijden, is er geen goed bereidbareweg?!

Ik begrijp wel dat we voor de zwakke weggebruiker redelijk wat respect moeten opbrengen. Echter, herinner ik me dat enkele maanden geleden ouders het (op de radio) heel normaal vonden dat hun naar-school-fietsende kinderen bij regenweer toch wel recht hadden op een autoritje!! Waarom moeten bij dit barre winterweer dan toch de fietspaden zo node prioritair en met de beste ruimmachinerie worden schoon geveegd???

De justitie moet zijn werk doen, zei de aartsbisschop. En, ongelooflijk maar waar: politici en media vonden dat eigenlijk toch wel een ongehoorde uitspraak!

Blijkbaar vinden de farizeeërs van het parlement (de zgn. witgekalkte graven!) zulke uitspraak, als ze van een monseigneur komt, dus geen goed antwoord. Zoals zij zich ook, daarin gesteund door de wij-maken-het-nieuws meute van de vrt, liever 100% concentreren op een “ge-spinde” interpretatie van wat Léonard zei in zijn vergelijking met natuurrampen. Uiteraard had de eerwaarde, met wat meer mediatraining, deze gevaarlijke klip op betere manieren kunnen ronden. Voorzichtigheid met woorden ligt zeker niet in zijn aard en, aangezien hij geen journalist is, breekt dat in het media milieu, waarin ook de politiek zich gulzig voedt, hem altijd zuur op. Tant pis.

Dit gezegd zijnde wil ik tegelijkertijd nog aanstippen dat Léonard ook verwees naar hoe kindjes van homokoppels straks – na hun jeugd met twee liefhebbende papa’s (of mama’s), tevoorschijn gaan komen. Inderdaad, wie zal dat vandaag kunnen zeggen? Katleen Cools – zij kan zich vooralsnog beroepen op haar jeugd en onervarenheid – vroeg zich alvast luidop af “waar hààlt hij het in zijn hoofd om net dààr een verband te leggen??” Welnu, in het begin van de jaren zestig reageerden vele moeders en vaders niet anders dan Cools, toen hen ter ore kwam wat er over pastoors en hun misdienaars werd gezegd. De geschiedenis …, juist, die herhaalt zich immer weer.

Trouwens, om daar nog een brokje analyse aan toe te voegen. Jongens die heel veel van kinderen houden – pedofielen dus – laten zich in hun beroepskeuzes nogal eens leiden door die diepe emotie. Op die manier ontmoet men hen regelmatig als pastoor, jeugdleider, jeugdvoetbalminnaar en dergelijke. Het lijkt me niet ontiegelijk om te veronderstellen dat een mannelijk homokoppel een kinderwens heeft vanuit eenzelfde emotie. Het is mooi als kinderen worden omgeven door mensen die van hen houden. Echter, op het moment dat deze legitieme pedofilie verandert in criminaliteit, bieden deze “beroepen” tegelijk een extra gelegenheid (wegens machtspositie) én een gedegen dekmantel (zo een brave mens!). Ik denk dat Léonard dit ook heeft bedoeld. Maar op de schopstoel krijg je niet de tijd om veel uit te leggen en te duiden: dat alles is het prerogatief van de journalisten geworden en zij beslissen ook wat er uitvergroot wordt en wat weggemoffeld wordt (want: het past niet in onze opinie van wat “nieuws” is).